Pierwsze w Elblągu rondo ósemkowe ma już nazwę. Prezydent Witold Wróblewski pomysłodawcą

 fot. Amadeusz Żołdak (archiwum elblag.net)

Marcin Mongiałło
napisz do mnie ‹
moje inne artykuły ‹

Na wczorajszej sesji elbląskiej Rady Miejskiej radni jednogłośnie zadecydowali o przyjęciu nowej nazwy dla ronda przy zbiegu ulic Niepodległości i Konopnickiej. Będzie ono nosiło nazwę Rondo Tarnopol – od miasta na Ukrainie, które jest miastem partnerskim Elbląga. Warto dodać, że w bieżącym roku obchodzimy jubileusz 25-lecia podpisania umów dotyczących współpracy pomiędzy miastami. 

Nadanie nazwy zaproponował prezydent Ebląga Witold Wróblewski. Nie jest ona przypadkowa. 

Elbląg i Tarnopol z powodzeniem prowadzą współpracę międzynarodową samorządów, która obejmuje m.in. działania w zakresie kultury, sportu, turystyki, kontaktów i wymiany młodzieżowej. W tym roku, w obydwu miastach, w sposób szczególny, obchodzona jest 25 rocznica podpisania oficjalnej umowy o współpracy partnerskiej, która miała miejsce w dniu 27 czewca 1992 r.  ”

– informował Marek Pruszak, przewodniczący Rady Miejskiej w Elblągu.

Odbiór pierwszego w Elblągu ronda ósemkowego (Ronda Tarnopol) nastąpił 6 grudnia 2016 r., jednakże pierwsi kierowcy skorzystali z przejazdu w tym miesjcu już w sierpniu ubiegłego roku.

Przypomnijmy, że nwestycja związana z przebudową skrzyżowania ul. Niepodległości i ul. Konopnickiej pochłonęła 1 milion 183 tysiące złotych. Pięćdziesiąt procent tej kwoty samorząd pozyskał z rządowego programu rozwoju gminnej i powiatowej infrastruktury drogowej na lata 2016-2019. W zakres zadania wchodziła budowa samego ronda w kształcie "ósemki", ale także przebudowa ścieżek rowerowych i chodników oraz przebudowa odcinka ulicy Konopnickiej od skrzyżowania do ul. Piłsudskiego. Przebudowano również dwie zatoczki autobusowe, przy których pojawiły się perony przystankowe.

Tarnopol to duże (ok. 217 tys. mieszkańców) miasto położone na Zachodniej Ukrainie - ok. 130 km na południowy-wschód od Lwowa. Miasto zostało założone w 1540 roku przez hetmana wielkiego koronnego Jana Amora Tarnowskiego. Przez wiele lat było położone w województwie ruskim Korony Królestwa Polskieg. W granicach Korony Polskiej pozostawało aż do czasu I rozbioru Rzeczypospolitej (1772), po czym zostało wcielone do monarchii Habsburgów.

Po pokoju Schönbrunn w latach 1809–1815 w granicach Imperium Rosyjskiego, następnie w Cesarstwie Austrii, na terytorium kraju koronnego Galicji, do upadku Austro-Węgier (1918). Od 1 listopada 1918 do lipca 1919 pod administracją Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej. Od lipca 1919 do 1 sierpnia 1920 – pod administracją tymczasową Polski, zatwierdzoną przez paryską konferencję pokojową 25 czerwca 1919. Od 1 sierpnia 1920 Tarnopol był „stolicą” marionetkowej Galicyjskej Socjalistycznej Republiki Rad. Od 15 września 1920 do 14 marca 1923 – ponownie pod administracją tymczasową II Rzeczypospolitej. Suwerenność Polski na terytorium Galicji Wschodniej Rada Ambasadorów uznała 15 marca 1923.

Od 15 marca 1923 do 16 sierpnia 1945 w granicach Polski (miasto wojewódzkie województwa tarnopolskiego i siedziba powiatu). Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939 okupowany przez Armię Czerwoną (do czerwca 1941) i anektowany przez ZSRR. Po ataku III Rzeszy na ZSRR od czerwca 1941 do 1944 pod okupacją III Rzeszy (od 1 sierpnia 1941 w Generalnym Gubernatorstwie). W kwietniu 1944 ponownie okupowany przez Armię Czerwoną. Od 16 sierpnia 1945 do 1991 w granicach ZSRR na terytorium Ukraińskiej SRR. Od 1991 jest stolicą obwodu na Ukrainie.

W Tarnopolu do dziś znajduje się Polonia. Wiele osób polskiego pochodzenia w ostatnich latach przyjechało do Polski. Ci którzy pozostali podtrzymują polskie tradycje. W 1994 roku reaktywowano w tym mieście Polskie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, które zrzesza obecnie ponad 100 członków. 

Informacje o Tranopolu przede wszystkim na podst. Wikipedii